Afdrukbare versieBrussel verjaagt haar armen
8 april 2016
Vertaling naar het Nederlands:
Rob Kaelen
Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd op de website Wikimedecine.
Osvaldo Gago photo@flickr.com
Zoals in alle grote Europese steden is het aantal daklozen in Brussel de laatste tien jaar sterk gestegen. Dit wordt aangetoond door de census die door het centrum La Strada werd uitgevoerd. Volgens hun cijfers waren er in 2014 in Brussel meer dan 2600 daklozen, een stijging van 33% tegenover 2010.
Gezien het gebrek aan een doeltreffend beleid om de extreme armoede te bestrijden of om er een gepast antwoord op te bieden, heeft de overheid langzamerhand verschillende middelen opgezet of ondersteund met het doel daklozen te weren van veel bezochte locaties (openbaar vervoer tijdens de spitsuren, nabijheid van commerciële centra, toeristische centra, grote straten, enz.) die veel verder gaan dan het geval van de Delhaize in Elsene dat voor veel verontwaardiging heeft gezorgd onder de Elsenaren.
Het zou veel te veel tijd kosten om een volledige lijst op te maken van alle initiatieven die daklozen moeten verjagen, en die onze stad hebben veranderd. Het doel is om te onderstrepen hoe divers, duur en goed georganiseerd ze zijn.
Het uitsluiten van hoeken die als schuilplaats gebruikt worden
De zogenaamde verbrusseling heeft veel hoeken gecreëerd die een schuilplaats bieden tegen de weersomstandigheden. In het centrum worden deze hoeken systematisch en op nauwelijks verhulde manier uitgesloten van de openbare ruimte.
Het gebruik van de hulpdiensten
Naast de gevallen waarin medische verzorging nodig is die daklozen zelf melden bij de hulpdiensten, krijgen de urgentieartsen van de ziekenhuizen en klinieken van het Irisnet alsmaar vaker op directe of indirecte wijze daklozen doorgeschoven door de politiediensten. Dit gebeurt zonder medische redenen, omdat de daklozen hinderen in de openbare ruimte, door het feit dat er geen adequate sociale diensten zijn. Sommige diensten hebben de mogelijkheid hen op een brancard de nacht te laten doorbrengen, anderen hebben hier de middelen niet voor, en kunnen hun slechts enkele boterhammen aanbieden. In alle gevallen gaat het om een lapmiddel dat niet alleen ineffectief is (een ziekenhuis is geen onthaaltehuis et beschikt niet over de nodige middelen om een reintegratie mogelijk te maken) maar ook overbelastend is voor de diensten (registratie, ordening op basis van gezondheid, medisch onderzoek, redactie van rapporten) waarvan dit niet tot de missie behoort. In de ergste gevallen, kan dit tot iatrogene incidenten leiden (zoals het syndroom van Wernicke of beriberi door het toedienen van een infuus zonder toevoeging van de nodige vitamines).
De verbouwing van de gevels
De verschillende aanpassingen van gevels die moeten voorkomen dat daklozen en/of bedelaars(ters) zich er vestigen vermenigvuldigen zich. Soms zijn deze methodes discreet, soms zijn ze zo lelijk of vanzelfsprekend dat het de buurtbewoners choqueert. Naargelang het geval gaat het hier om buiteninrichting, hellende vlakken, palen, vloerspijkers, enz.
Het verdwijnen van de banken bij de MIVB
De Brusselse maatschappij van openbaar vervoer heeft geleidelijk haar banken weggehaald om ze door individuele zitjes te vervangen, wat het onmogelijk maakt om erop te liggen. Ze gingen zelfs verder: ze hebben oncomfortabele “zitjes” ontwikkeld voor hun gebruikers die zelfs ongeschikt zijn om gewoon op te gaan zitten!
